Klapband / Toevallige ontdekking

Dinsdag na het Sail-weekend had ik een vergadering op 15 km afstand. Met de Mango in ruim een half uur te doen, dus 3 kwartier voor de aanvang van de vergadering wilde ik vertrekken. Toen ik de Mango de garage uitreed voelde het een beetje vreemd aan. Dat klopte, want mijn achterband stond leeg. Met de gewone fiets zou ik het niet meer redden, dus noodgedwongen ben ik met de auto gegaan.
Er zat een gat van een halve centimeter in mijn buitenband en binnenband. De binnenband was langzaam gaan uitstulpen totdat hij plofte. Onderweg naar Sail had ik het idee dat mijn achterband niet goed was want ik voelde bij elke omwenteling een tikje. Maar ik dacht: Daar kijk ik wel naar als ik op mijn bestemming ben. Niet gedaan dus.

Nu weet ik ook wat het geluid was wat ik de avond ervoor hoorde. Ik dacht dat er in de keuken of de garage iets op de grond viel, maar ik zag niets. Waarschijnlijk was dat de knal van de band.

Toevallige ontdekking

In mijn dorp wordt elke 2 weken een boekje bezorgd met allerlei informatie, zoals de tijden van de kerkdiensten, de adressen van de huisartsen, enz. Ook staat er meestal een foto van vroeger in. Deze keer was het een foto van een huis op een paar honderd meter afstand van mijn huis. Omdat ik het huis niet herkende tikte ik in de "Kaarten" app op mijn iPhone het adres in. Via een knopje kan je dan de omgeving bekijken, net zoals in Streetview van Google. Maar het beeld bleef zwart. Dus dacht ik: "Eens kijken of mijn eigen huis wel beeld oplevert". Dat deed het, en tot mijn verrassing zag ik mijzelf en mijn vrouw met de fietsen voor het huis staan.

Onze gezichten waren niet herkenbaar maar onze jassen wel. Daarna probeerde ik het beeld te verplaatsen naar het woonhuis wat ik eigenlijk zocht. Ineens zag ik op een van de beelden mijn duidelijk herkenbare blauwe jas. Op een volgend beeld was dat niet te zien. Door het beeld over heel kleine afstanden te verplaatsen kwam ik tot de ontdekking dat de auto met de 360 graden camera een stukje achter ons gereden heeft en ons daarna gepasseerd is:

Het kan het niet anders dan dat de auto vlak na het passeren van ons huis even stil gestaan heeft, want toen hij voor ons huis reed waren wij nog niet vertrokken.

Als je nu een adres kies op de plaats waar wij gepasseerd zijn dan is de kans groot dat je ons niet ziet. Als je vanaf daar het beeld kleine stukje verplaatst dan verschijnen we ineens in beeld.
De beelden zijn waarschijnlijk uit het voorjaar van 2023 of eerder, want ik zie bomen die in het voorjaar bloeien, en op andere beelden ontbreekt een woonhuis dat in 2023 gebouwd is.

Mijn wereld op zijn kop

Het afgelopen jaar heb ik weinig ritten gemaakt. Dat was omdat mijn vrouw bijna 2 jaar geleden te horen kreeg dat ze ongeneselijk ziek was. Langzamerhand werd ik mantelzorger, en dan is het niet handig als je lange fietstochten maakt.
Een paar weken geleden is ze overleden, en nu staat mijn wereld op zijn kop. Daardoor heb nu wel meer tijd om wat langere ritten te maken. Dus toen mijn schoonzus, die in Amstelveen woont, me uitnodigde om op zaterdag 23 augustus te gaan kijken bij Sail besloot ik om te gaan fietsen. Naar Amstelveen is het ongeveer 50 km fietsen. Vreemd is dat Toertje op de iPad een route via de Schellingwouderbrug voorstelt en dat Toertje op de iPhone een route via de pont over het IJ voorstelt. Bij die laatste zou ik dwars door Amsterdam moeten fietsen dus ik kies de route via de Schellingwouderbrug. Ik gebruik Toertje op de iPhone voor de navigatie, waarbij de gesproken aanwijzingen via mijn gehoorapparaten afgespeeld worden, dan hoef ik alleen op mijn iPhone te kijken als een aanwijzing niet duidelijk is. Een tip voor iedereen die zoiets doet: zorg dat je telefoon helemaal opgeladen is. Want nog voordat ik bij de Schellingwouderbrug was, was mijn accu bijna leeg. Waardoor het ineens verdacht stil bleef in mijn gehoorapparaten. Blijkbaar had de melding over de capaciteit van de accu ervoor gezorgd dat Toertje besloot om de route te stoppen en hem op te slaan. Ik kon de route wel hervatten, maar even later was mijn accu helemaal leeg. En moest ik zelf mijn weg richting Amstelveen zoeken. Op het industrieterrein Overamstel zag ik een snackbar waar ik onder het genot van een patatje mijn telefoon kon opladen. Dit patatje kwam overeen met ongeveer 20% acculading, ik hoopte daarna dat ik door alleen op de kaart te kijken mijn bestemming kon bereiken. Dat lukte net aan, ik denk dat ik wel een paar kilometer omgereden heb. Vanaf Amstelveen ben ik met schoonzus en zwager op een geleende fiets van het merk Cowboy naar de Oostelijke Handelskade gereden, waar de meeste Sail schepen afgemeerd lagen. Die Cowboy fiets is iets aparts: er zitten weinig of geen knopjes of schakelaars op want je regelt alles via een app op je telefoon. Maar het ziet er naar uit dat Cowboy op de rand van een financiële afgrond staat.

Het was enorm druk bij Sail, op sommige plekken moest je schuifelen om vooruit te komen. Ik denk dat we wel een paar kilometer gewandeld hebben. Maar het was leuk om dit een keer mee te maken. Er waren meerdere “oude” schepen te zien, maar vrijwel allemaal zijn die de laatste 50 jaar gebouwd.
Mijn zoon in Overveen had me gevraagd of ik zin had om op zondag 24 augustus te komen eten. Ik heb voorgesteld dat ik na een overnachting bij mijn schoonzus naar Overveen zou fietsen en na de lunch en een wandeling weer naar huis zou fietsen.
Ik denk dat het ongeveer 3 uur 's middags was toen ik van Overveen richting de pont Buitenhuizen fietste. In de buurt van de pont stonden de dijken vol met mensen die naar de “uitvaart” van de Sail-schepen keken. Ook op de fietspaden was het erg druk. Helaas hing er een bord bij de pont dat deze pas  ‘s avonds weer zou varen vanwege de drukte op het Noordzeekanaal. Iemand die mij aansprak raadde me aan om via de sluizen in IJmuiden te rijden. Na ongeveer 12 kilometer fietsen zag ik daar dat de route over de sluizen ook pas ‘s avonds weer mogelijk was. Het was ondertussen al na 5 uur, dus ik heb mijn zoon gebeld en die zei: “Nou dan kom je toch weer naar ons, dan kan je mee-eten”. Dus zat ik 3 kwartier later bij hen aan tafel. Volgens de informatie op het internet zou het tot na 9 uur kunnen duren voordat ik met mijn fiets het Noordzeekanaal weer kon oversteken. Alternatief was om weer via Amsterdam te rijden, dat zou me nog een uur extra kosten. Dus ben ik in Overveen blijven slapen.
Maandagochtend ben ik uit Overveen vertrokken richting de pont Buitenhuizen.

Tijdens de oversteek met de pont werd ik verrast door een vaartuig wat ik tijdens Sail gezien had, maar wat je in het Noordzeekanaal waarschijnlijk bijna nooit ziet.
Na thuiskomst kwam ik een bekende van mij tegen die vroeg hoe mijn weekend geweest was. Dus ik vertelde over Sail. Ze antwoordde: "O, wij zijn er ook geweest. We mochten de onderzeeër bekijken want mijn zoon vaart daar op". Ik heb haar de foto gestuurd.

Geen easy ride voor een Easy Rider

Mijn vrouw heeft problemen met haar evenwicht en kan niet meer op een gewone fiets rijden. Daarom zijn wij op zoek gegaan naar een fiets met 3 wielen. Een Van Raam Easy Rider leek ons een goede keuze. Elektrische ondersteuning is een eis want haar spierkracht is ook niet meer wat het was.

Nieuw kost die ruim 6.000 euro. Zoals het er nu uitziet zal de gezondheid van mijn vrouw achteruit gaan. Als ze over een jaar nog steeds kan fietsen dan zijn wij héél erg blij. Huren is een mogelijkheid. Maar we zagen op het internet huurprijzen van meer dan 200 euro per maand, dan ben je in een jaar bijna de helft van de aanschafprijs kwijt. Dus we zochten verder naar tweedehands fietsen. We vonden er 2 binnen een redelijke afstand: 1 op Texel en 1 in Assendelft. Zo'n fiets past niet achterin onze auto en een busje huren is lastig. Dus viel onze keuze op Assendelft. Daar stond er een te koop voor ruim 2.000 euro. Mijn plan was om de fiets zelf naar huis te fietsen. Volgens Toertje (van de Fietsersbond) was de afstand 31 km.

We maakten een afspraak om te gaan kijken. Omdat mijn vrouw ook geen auto meer rijdt zou ik later met de trein naar Assendelft kunnen gaan om de fiets op te halen. Maar gelukkig wilde een vriendin van mijn vrouw ons naar Assendelft rijden, zodat ik direct na de koop al naar huis kon fietsen.

Het eerste probleem was de navigatie naar het verkoopadres. Dat was midden in een wijk waar veel huizen nog in aanbouw waren. De routeplanner in mijn telefoon gaf wel de locatie aan maar de nieuwe straten in de omgeving waren nog niet zichtbaar. Telefonisch vertelde de verkoper ons dat we iets door moesten rijden, dan linksaf over een brug en daarna weer linksaf. Maar daar stond een hek dwars over de weg omdat een grote bouwkraan de weg versperde. Dus moesten we terug en op een andere plaats een brug over en dan rechtsaf. Daar zagen we aan 2 kanten van de weg bouwhekken, en aan de rechterkant stelcon platen tussen het bouwhek en de huizen in aanbouw. Netjes volgden wij de weg, maar bij een zijstraat boog het rechterhek af naar links terwijl wij rechtdoor moesten. We moesten terug en over de stelcon platen rijden.

Na een proefritje werd de fiets goedgekeurd. Hij was 13 jaar oud. Het voorwiel plus motor waren een jaar geleden vervangen, de achterwielen een paar jaar geleden. We kregen er 2 achteruitkijkspiegels bij. Hoe de staat van de accu was wist de verkoper niet, vorig jaar konden ze er nog enkele tientallen kilometers mee rijden. Mijn vrouw wist nog 200 euro korting te bedingen waarna de koop gesloten werd.

Om 10 uur vertrok ik uit Assendelft. Even later reed ik over een flinke hobbel in de weg en hoorde iets op de weg vallen. De accuhouder was op de grond gevallen! In de onderkant van de accuhouder zitten 4 gaten waarin 4 boutjes passen. Daarmee kan de accuhouder op het frame geschroefd worden. De gaten in de onderkant van de kunststof accuhouder zagen er een beetje beschadigd uit. Het lijkt alsof de koppen van de boutjes niet genoeg houvast meer hadden en dat door de schok de houder eraf gevlogen is. Ik had geen zin om terug te rijden dus ik heb de houder weer op het frame gelegd en hem met mijn linkerhand op zijn plaats gehouden. Met mijn rechterhand kon ik nog sturen en schakelen. Het was gelukkig goed fietsweer.

Even later zag ik dat nog maar 1 van de 4 leds brandde waarmee de capaciteit van de accu aangegeven had. En ik moest nog meer dan 25 km. Bij de proefrit hadden we nog 4 brandende leds.

Met Toertje (van de Fietsersbond) had ik op mijn telefoon een route naar huis uitgestippeld. De gesproken aanwijzingen van Toertje kreeg ik in mijn gehoorapparaten te horen, dat was erg fijn. Eén nadeel van Toertje: Een opdracht om af te slaan wordt gegeven op de plaats waar de afslag zich bevindt. Er wordt na een eerdere aanwijzing wel aangekondigd dat je verderop moet afslaan, maar dan heb je kans dat je er voorbij rijdt en een stukje terug moet.

Mijn route liep via het pontje bij Spijkerboor. Helaas is dat in de wintermaanden op werkdagen niet in gebruik. Daarom ben ik vanaf Spijkerboor via de Zuiddijk naar Purmerend gereden. Daardoor werd mijn route een paar kilometer langer dan gepland.

In Purmerend heb ik een fietsenwinkel opgezocht waar ik een paar tie wraps kreeg waarmee ik de accuhouder aan het frame vast kon maken. Daarna kon ik iets ontspannener met 2 handen aan het stuur fietsen.

Om kwart voor één kwam ik thuis na een rit van ongeveer 36 kilometer. Tot mijn verbazing brandde er nog steeds 1 led van de accucapaciteit. Onderweg knipperde deze led af en toe, maar daarna brandde hij weer permanent. Ik ben bang dat ik een nieuwe accu nodig heb. Dan kan ik misschien tegelijk een nieuwe houder bestellen.

Aanhaken

 

De Waterlandse Liggers reden gisteren een rondje vanaf Zaandam naar Oostwoud, naar het museum van Jan Geel. Het ging me te ver om eerst naar Zaandam te rijden en daarna naar Oostwoud. Vooral omdat de route langs mijn huis liep. Om 11 uur vertrok een groep uit Zaandam. Omdat een van de deelnemers in WhatsApp zijn positie liet zien kon ik in de gaten houden wanneer ze ongeveer bij mij in de buurt zouden zijn. Op een paar kilometer afstand werd de positie niet meer bijgewerkt dus daarna heb ik mijn Mango langs de weg gezet en ging ik op de uitkijk staan. Na ongeveer 5 minuten zag ik ze en een paar minuten later sloot ik aan. Er was een mooie route uitgestippeld, door Bobeldijk, over het Rijndijkje naar Wognum, via Benningbroek naar Midwoud en daarna naar Oostwoud. Onderweg kregen we meerdere buitjes op ons hoofd.
We (12 ligfietsers) werden door Annie hartelijk ontvangen met appeltaart en drinken. Daarna werden we door Jan uitgenodigd om een kijkje te nemen in zijn museum. Daar heeft hij in een beperkte ruimte een enorme hoeveelheid spullen staan die hoofdzakelijk te maken hebben met techniek: Gerestaureerde auto's, fietsen, solexen, onderdelen voor allerlei vervoermiddelen, apparaten die vroeger in het huishouden gebruikt werden, maar ook een modelauto waarvan elk onderdeel door Jan zelf gemaakt is. Jan kan er uren lang over vertellen, maar omdat sommige rijders nog een paar uur moesten fietsen werd het ingekort tot minder dan een uur.

Ik had mijn vrouw beloofd om op tijd terug te zijn, dus ik ben vanaf Oostwoud niet verder meegereden, dat scheelde me ongeveer een half uur.

 

Bijna 2 keer raak op hetzelfde punt binnen een paar uur

 Als ik naar Zwaagdijk wil dan is de kortste route via de Berkhouterweg in Hoorn. Maar een deel van het fietspad daar wordt opgeknapt (4 meter breed beton met een voetpad ernaast) en is daarom een paar weken afgesloten. Dus kan ik beter via Bobeldijk rijden.

Vanmiddag kwam ik vanaf de Bobeldijkerweg op het punt waar deze met een bocht naar links overgaat in het Keern.:

Bobeldijkerweg richting Keern

Een dame op een scooter kwam van rechts, en moest mij voorrang geven, wat te zien is aan de haaientanden langs het fietspad. Ik hoorde haar roepen: "Hallo! Kan je niet uitkijken ouwe .......".

Op de terugweg op hetzelfde punt:

Keern richting Bobeldijkerweg

Ik moest met de bocht mee rechtsaf. Een busje dat net het fietspad overgestoken was en tussen het fietspad en de Bobeldijkerweg stond blokkeerde voor mij het uitzicht op het fietspad en op de weg. Omdat er misschien naast het busje een auto het fietspad zou kunnen oversteken reed ik langzaam. Dat was maar goed ook want een jongeman op een fatbike op het fietspad kon mij door het busje niet zien en wilde een fractie van een seconde eerder thuis zijn door de binnenbocht te nemen. Hij kon nog net op tijd remmen en naar rechts sturen.

Hobbel update

Woensdagavond had ik een vergadering in Wieringerwerf. Het is een mooie zomerdag dus ideaal om te fietsen (ook als het niet ideaal is om te fietsen doe ik dit). Mijn route gaat via de Flevoweg in Middenmeer. Het fietspad bestaat uit betonplaten. Ongeveer elke 150 meter is een dilatatievoeg aangebracht die opgevuld is met een of andere kit of bitumen. Bij vrijwel alle voegen zie ik dat de kit uitpuilt doordat de betonplaten uitgezet zijn. Dit is blijkbaar niet voldoende, want op een bepaalde plek (ongeveer 500 meter ten noorden van Agriport) schrik ik van een flinke hobbel in het pad. Als ik dichterbij kom zie ik dat op het hoogste punt van de hobbel klinkers schots en scheef liggen, sommige staan zelfs schuin omhoog. Ik kan er nog wel zonder problemen overheen rijden en ik moet op tijd bij een afspraak zijn dus ik rijd door. Daarna bedenk ik dat ik dit moet melden bij de wegbeheerder, dus op de terugweg neem ik een foto.

Iemand anders heeft de klinkers er weer iets netter ingelegd. Ik heb dit vanmorgen gemeld via https://www.fixi.nl/ en kreeg na een uur een melding van de gemeente dat men al bezig is met het herstellen van de drempel.

Na het publiceren van deze post heb ik een alternatief voor dergelijke voegen bedacht.
Er zou op de plaats van deze drempel een ongeveer vierkante betonplaat in het fietspad gelegd kunnen worden die diagonaal doorgeslepen wordt. Hierdoor ontstaan 2 driehoekige platen. Als de naastliggende betonplaten uitzetten dan zullen de beide delen van de driehoekige delen in de lengterichting maar ook in de breedterichting verschoven worden. Alleen de schuine hoeken van de driehoeken zullen de drukkracht overbrengen. Die zullen ongetwijfeld verpulveren, om dat te voorkomen kan je een paar centimeter van die punten afhalen. Dit ziet er dan zo uit:

Een nadeel is dat de platen niet terugschuiven als de betonplaten weer krimpen. Maar dan zal er misschien een naad van 1 of 2 cm overblijven en dat is voor fietsers geen enkel probleem. Beter dan een bult waar de klinkers omhoog kunnen komen.

Nieuwe pompkop

Mijn fietspomp is bijna 20 jaar oud en werkte de laatste tijd (jaren) niet zo goed meer. De pompkop sloot vaak niet goed aan op mijn ventielen, waardoor er lucht langs het ventiel ontsnapte. Als ik pompte dan vloog de drukmeter op de pomp omhoog en als ik stopte dan zakte de drukmeter weer naar bijna 0. Ik moest een beetje gokken of ik de juiste druk in mijn banden kreeg. De drukmeter moest in ieder geval iets hoger aangeven dan wat ik wilde hebben. Soms had ik geluk en sloot de pompkop wel aan en kon ik de druk aflezen als ik stopte met pompen.
Van Mick kreeg ik de tip dat een losse pompkop te koop is bij Decathlon. Voor 10 euro inclusief verzendkosten heb ik er een gekocht.

Links op de foto de oude pompkop, rechts de nieuwe. Ze zijn niet helemaal gelijk, bij de oude moest ik de kop zelf verdraaien om hem vast te zetten, de nieuwe wordt vastgezet met een hendel.

Ik heb meteen mijn banden opgepompt en dat ging prima. Ik heb ook meteen geprobeerd een band met een frans ventiel op te pompen, en dat lukte ook.