Fietspad A.C. de Graafweg

De N241 (A.C. de Graafweg) tussen Wognum en Heerhugowaard De Noord wordt in delen opgeknapt. De provincie geeft op een website aan welke gedeelten in onderhoud en dus niet toegankelijk zijn. Het fietspad langs de weg zou lange tijd niet toegankelijk zijn. Ik heb het daarom in de fietsrouteplanner ontoegankelijk gemaakt met een einddatum 1 augustus 2023. Inmiddels is het eerste deel voor auto's weer toegankelijk. Op de website staat een kaart met omleidingsroutes voor auto's maar niets voor fietsers. Dus wilde ik zelf kijken of er ondertussen ook weer fietspaden opengesteld zijn.
Vanmorgen regende het bijna voortdurend maar 's middags klaarde het op en waagde ik het erop.
Het eerste controlepunt was de kruising van de Tramweg met de N241. Op het fietspad naar het oosten staat  een hek met een bord dat het tot eind 2024 afgesloten is. Op het fietspad naar het westen staat alleen een hek, geen bord met een datum. Dus rijd ik naar de kruising van de Pade met de N241. Ook hier in beide richtingen hekken en geen verdere informatie.
Onderweg kom ik Pé Koomen tegen die weer af en toe ritje maakt. We praten elkaar bij, ik word op de foto gezet en we vervolgen onze weg.
Als laatste ga ik kijken bij de "ovonde" bij de Langereis. Ook hier zijn de fietspaden afgezet en worden geen datums vermeld. Ik ga de einddatum in de fietsrouteplanner dus maar op eind 2024 zetten, als de fietspaden eerder bruikbaar zijn dan pas ik het weer aan.
Via Spierdijk en Zuidermeer rijd ik terug naar huis. Na het kruisen van de spoorlijn Hoorn-Enkhuizen voel ik geen weerstand meer in de pedalen. Een bekend probleem: mijn secundaire ketting hangt een beetje slap en na een hobbel vliegt hij er soms af bij het voorste kettingwiel. Dat had ik nog even moeten melden bij mijn laatste onderhoudsbeurt bij Velombiel.nl. Bij het uitstappen bedenk ik dat ik vergeten ben mijn gereedschap mee te nemen. Maar het lukt zonder gereedschap ook: Als ik mijn zitje omhoog klap dan zien ik het voorste kettingwiel. Net als eerdere keren is de ketting blijven hangen op de koppen van de bouten waarmee het kettingwiel gemonteerd is. Met mijn vinger kan ik de ketting optillen en weer op het kettingwiel leggen. Dat levert me een paar zwarte vingers op, maar het meeste kan ik er afvegen met gras uit de berm.
Onderweg heb ik een paar regendruppels gevoeld, het was verder goed weer om 35 kilometer te fietsen.