Geen easy ride voor een Easy Rider

Mijn vrouw heeft problemen met haar evenwicht en kan niet meer op een gewone fiets rijden. Daarom zijn wij op zoek gegaan naar een fiets met 3 wielen. Een Van Raam Easy Rider leek ons een goede keuze. Elektrische ondersteuning is een eis want haar spierkracht is ook niet meer wat het was.

Nieuw kost die ruim 6.000 euro. Zoals het er nu uitziet zal de gezondheid van mijn vrouw achteruit gaan. Als ze over een jaar nog steeds kan fietsen dan zijn wij héél erg blij. Huren is een mogelijkheid. Maar we zagen op het internet huurprijzen van meer dan 200 euro per maand, dan ben je in een jaar bijna de helft van de aanschafprijs kwijt. Dus we zochten verder naar tweedehands fietsen. We vonden er 2 binnen een redelijke afstand: 1 op Texel en 1 in Assendelft. Zo'n fiets past niet achterin onze auto en een busje huren is lastig. Dus viel onze keuze op Assendelft. Daar stond er een te koop voor ruim 2.000 euro. Mijn plan was om de fiets zelf naar huis te fietsen. Volgens Toertje (van de Fietsersbond) was de afstand 31 km.

We maakten een afspraak om te gaan kijken. Omdat mijn vrouw ook geen auto meer rijdt zou ik later met de trein naar Assendelft kunnen gaan om de fiets op te halen. Maar gelukkig wilde een vriendin van mijn vrouw ons naar Assendelft rijden, zodat ik direct na de koop al naar huis kon fietsen.

Het eerste probleem was de navigatie naar het verkoopadres. Dat was midden in een wijk waar veel huizen nog in aanbouw waren. De routeplanner in mijn telefoon gaf wel de locatie aan maar de nieuwe straten in de omgeving waren nog niet zichtbaar. Telefonisch vertelde de verkoper ons dat we iets door moesten rijden, dan linksaf over een brug en daarna weer linksaf. Maar daar stond een hek dwars over de weg omdat een grote bouwkraan de weg versperde. Dus moesten we terug en op een andere plaats een brug over en dan rechtsaf. Daar zagen we aan 2 kanten van de weg bouwhekken, en aan de rechterkant stelcon platen tussen het bouwhek en de huizen in aanbouw. Netjes volgden wij de weg, maar bij een zijstraat boog het rechterhek af naar links terwijl wij rechtdoor moesten. We moesten terug en over de stelcon platen rijden.

Na een proefritje werd de fiets goedgekeurd. Hij was 13 jaar oud. Het voorwiel plus motor waren een jaar geleden vervangen, de achterwielen een paar jaar geleden. We kregen er 2 achteruitkijkspiegels bij. Hoe de staat van de accu was wist de verkoper niet, vorig jaar konden ze er nog enkele tientallen kilometers mee rijden. Mijn vrouw wist nog 200 euro korting te bedingen waarna de koop gesloten werd.

Om 10 uur vertrok ik uit Assendelft. Even later reed ik over een flinke hobbel in de weg en hoorde iets op de weg vallen. De accuhouder was op de grond gevallen! In de onderkant van de accuhouder zitten 4 gaten waarin 4 boutjes passen. Daarmee kan de accuhouder op het frame geschroefd worden. De gaten in de onderkant van de kunststof accuhouder zagen er een beetje beschadigd uit. Het lijkt alsof de koppen van de boutjes niet genoeg houvast meer hadden en dat door de schok de houder eraf gevlogen is. Ik had geen zin om terug te rijden dus ik heb de houder weer op het frame gelegd en hem met mijn linkerhand op zijn plaats gehouden. Met mijn rechterhand kon ik nog sturen en schakelen. Het was gelukkig goed fietsweer.

Even later zag ik dat nog maar 1 van de 4 leds brandde waarmee de capaciteit van de accu aangegeven had. En ik moest nog meer dan 25 km. Bij de proefrit hadden we nog 4 brandende leds.

Met Toertje (van de Fietsersbond) had ik op mijn telefoon een route naar huis uitgestippeld. De gesproken aanwijzingen van Toertje kreeg ik in mijn gehoorapparaten te horen, dat was erg fijn. Eén nadeel van Toertje: Een opdracht om af te slaan wordt gegeven op de plaats waar de afslag zich bevindt. Er wordt na een eerdere aanwijzing wel aangekondigd dat je verderop moet afslaan, maar dan heb je kans dat je er voorbij rijdt en een stukje terug moet.

Mijn route liep via het pontje bij Spijkerboor. Helaas is dat in de wintermaanden op werkdagen niet in gebruik. Daarom ben ik vanaf Spijkerboor via de Zuiddijk naar Purmerend gereden. Daardoor werd mijn route een paar kilometer langer dan gepland.

In Purmerend heb ik een fietsenwinkel opgezocht waar ik een paar tie wraps kreeg waarmee ik de accuhouder aan het frame vast kon maken. Daarna kon ik iets ontspannener met 2 handen aan het stuur fietsen.

Om kwart voor één kwam ik thuis na een rit van ongeveer 36 kilometer. Tot mijn verbazing brandde er nog steeds 1 led van de accucapaciteit. Onderweg knipperde deze led af en toe, maar daarna brandde hij weer permanent. Ik ben bang dat ik een nieuwe accu nodig heb. Dan kan ik misschien tegelijk een nieuwe houder bestellen.