Nagekomen bericht

Nou ja, nagekomen.... Toen ik dit stukje schreef was mijn nieuwe blog nog niet klaar, dus heb ik gewacht met het plaatsen.

Vorige week woensdag was het prachtig weer (rond 20 graden) en had ik een vrije dag opgenomen omdat ik vóór 1 juli mijn plusuren en verlofdagen moet opmaken. Dit is mijn verslag:

Vandaag ga ik voor de eerste keer een “Pé Koomen rondje” rijden: een rondje waarbij het doel meestal niet vast is, er kan onderweg van alles gebeuren waardoor er afwijkingen in de route ontstaan. En ze worden alleen gereden als het geen slecht weer is.

Mijn doel is een rondje via Enkhuizen.

Vanaf Berkhout rijd ik dwars door de binnenstad van Hoorn naar de Schellinkhouterdijk. Vanaf daar rijd ik bijna 20 kilometer over de dijk met aan de rechterkant uitzicht over het IJsselmeer en aan de linkerkant uitzicht over het Westfriese polderlandschap met oude en nieuwe stolpboerderijen en helaas ook af en toe een vakantiepark met een soort containerwoningen die je op veel parken ziet. Ik hoop dat ze daar veel hoge bomen omheen planten.

De lucht is vochtig dus ik kan niet ver kijken over het IJsselmeer maar op sommige plaatsen ziet het er heel mooi uit met zeilbootjes die uit de damp opduiken.

Net als Pé probeer ik “om ‘n koppie” te gaan bij familie of bekenden, maar dat lukt niet. Mijn zus in Enkhuizen is niet thuis, een vriend en een andere zus van me nemen de telefoon niet op en een andere vriend is aan het werk. Daarom rijd ik door de binnenstad van Enkhuizen om aan de noordkant weer de dijk op te rijden. Vlak voorbij vuurtoren De Ven kom ik 2 fietsers tegen waarvan 1 naar me zwaait. Dat doen wel meer mensen maar misschien deed deze dat omdat een paar honderd meter verder een paard me tegemoet komt. Het paard wordt bereden door een meisje en voor het paard fietst een mevrouw. Voor de zekerheid stop ik. Ik zie dat het meisje naar me zwaait en ik zwaai terug. Dan zie ik dat ze een “kom maar” gebaar maakt. Ik rijd langzaam naar ze toe waarbij de fietster naast de kop van het paar blijft rijden zodat die me niet goed kan zien. Zonder problemen passeer ik waarbij ze me bedanken voor mijn voorzichtigheid.

Een paar kilometer verder zie ik weer een paard boven op de dijk maar toevallig is dat net na een afrit, dus die neem ik zodat ik en stuk “onderlangs” rijd.

Ik volg de dijk tot Medemblik en stop bij het restaurant naast de Kwikkelse brug. Daar kan ik koffie en appeltaart kopen. Maar op het terras zitten mag niet, zelfs niet op het hekje rond het terras. Ik mag wel op het hekje zitten als mijn voeten maar niet op het terras staan. Ik neem het de exploitant niet kwalijk, en draai me dus een halve slag om.

Via de Markerwaardweg verlaat ik Medemblik. Bij de Droge Wijmersweg stop ik even om foto’s te maken van de funderingen van de 2 windmolens die 26 jaar geleden door de Westfriese Windmolencoöperatie geplaatst zijn en 2 jaar geleden verwijderd zijn. De funderingen moeten ook nog verwijderd worden.

Een klein stukje verder langs de Markerwaardweg haal ik 2 fietsers in maar op dat moment zie ik links een fietspad naar een nieuwbouwwijk wat ik nog niet ken. Dat wil ik even volgen om zodat ik het eventueel in de fietsplanner van de Fietsersbond kan zetten. Dus ik stop direct aan de kant van de weg voor de fietsers die ik net ingehaald heb. Dat levert commentaar op van de mevrouw die ik ingehaald heb: “halen ze je eerst in....”.

Via Zwaagdijk en Hoorn rijd ik naar huis waarna ik 75 kilometer op de teller heb staan.

Tijden veranderen

 In 2003 ben ik begonnen met het bijhouden van mijn belevenissen tijdens het rijden met mijn Mango velomobiel. In die tijd was het al mogelijk een blog aan te maken zoals deze, maar ik besloot om zelf html-pagina’s aan te maken omdat ik het niet logisch vond om de nieuwste meldingen bovenaan in te voegen. Als iemand de blog zou willen lezen in volgorde van tijd dan zou er achteraan begonnen moeten worden en zou er steeds naar boven geschoven moeten worden.

Inmiddels ben ik door het lezen van andere blogs gewend om meestal alleen de nieuwste berichten te lezen, dus begin ik ook maar een blog. Een voordeel van een blog ten opzichte van een eigen html-pagina is dat iedereen het kan zien als je iets toevoegt. Dus hoeven je fans niet regelmatig te kijken of er nieuws is.  

In de begintijd schreef ik bijna elke dag een stukje. In de loop der jaren werd het aantal stukjes steeds minder, want ik had al over veel dingen geschreven en de inspiratie werd ook wat minder.

Op 13 maart 2020 was ik 40 jaar in overheidsdienst. Reden voor een afdelingsbijeenkomst met gebak in het bedrijfsrestaurant. Op 12 maart hoorden we dat we de volgende dag niet meer naar kantoor mochten komen vanwege het corona virus. Collega’s die dat bericht gemist hadden hebben van het gebak genoten.

Vanaf die dag kwam mijn mango nauwelijks de garage meer uit. Ik ben voor het werk nog wel een aantal keren naar Heerhugowaard  gefietst en ik heb een paar privé ritten gefietst, maar veel kilometers waren het niet.

Op 1 juli 2021 ga ik met pensioen en ik verwacht dat ik nog maar een paar keer naar mijn werk zal fietsen. Daarna wil ik wekelijks als het geen slecht weer is een rondje van meer dan 30 kilometer rijden. Ik wandel nu bijna elke dag een ‘ommetje’ omdat dat goed is je gezondheid, zo’n fietsrit is nog beter.